…Een heel oud grapje, de grootste lol hadden we daar vroeger mee, want wat eenmaal gelezen is kan niet meer ongelezen worden ! Dus eenmaal gelezen is gek en blijft gek.
De simpele gedachtegang van een kind, want het kind realiseert zich natuurlijk niet dat hij de tekst die hij schrijft op dat stukje papier ook zelf leest…en dus zelf bij definitie van de tekst ook gek is.
Schrijven is een van de primaire dingen die je leert op school, het alfabet en woordjes om vervolgens in grammaticaal juiste zinnen duidelijk te kunnen maken wat je allemaal geleerd hebt en wat je de ander wilt vertellen zonder daar gesproken woord bij te gebruiken…corresponderen.
Ik stam nog uit de tijd dat je naar de boekhandel ging om een mooi passend briefpapier uit te zoeken met bijbehorende enveloppe, postzegel van 45 cent erop en hoppa..in de brievenbus.
Als de ontvangende partij je handschrift dan eindelijk had ontcijferd en de trip naar de boekhandel had gemaakt om een zo mogelijk nog mooier stuk briefpapier uit te zoeken dan kwam er antwoord op je schrijven….als je tenminste zo snugger was geweest om je eigen adres te vermelden in je brief.
Ik weet ook nog dat mijn moeder “Steno” uitwerkte aan de keukentafel, een jibbrisch aan steekwoorden die tot een logische verhandeling vermaakt moesten worden. Aan mijn vader vroeg ik later altijd of hij voor mij een routebeschrijving kon maken naar mijn vakantiebestemming in Zuid-Frankrijk…ik had gewoon een kaart of het beste boek van de weg, maar hij maakte er altijd een epistel van met mooie anekdotes van vroeger en de fraaiste vertellingen over de landerijen die ik onderweg passeerde.
Met de komst van de computer veranderde er een hoop, de manier waarop we aankeken tegen het rekenen…het ezelsbruggetje “meneer van dalen wacht op antwoord ” kan niet meer toegepast worden omdat computers niet tussen haakjes kunnen rekenen…programmeren doen we zo beknopt mogelijk, simpele korte commando’s : if A>B then go to C, symbolen vervangen het geschreven woord.
Mobiele telefoons doen hun intrede, op de A1 stoppen op de parkeerplaats om met je kermit verbinding te maken met het netwerk ! hahaha…het duurde niet lang of de PDA deed zijn intrede, de draagbare personal assistant. de mobiele techniek neemt een vlucht en de GSM was al snel een feit, in een recordtijd heeft dit zich ontwikkeld tot de eerste bionische toevoeging van het menselijk lichaam… de smartphone….ik vind het een prachtig staaltje evolutie, mooie techniek met onmetelijke mogelijkheden, het biedt mij tenslotte de kans om mijn hersenspinsels met 1 druk op de knop te bezorgen bij miljoenen informatiebehoevende medelanders..
De keerzijde hiervan kennen wij allemaal, de taal verandert…het kost simpelweg te veel tijd om een volzin te schrijven, je kan in afkortingen en emoticons ook duidelijk maken wat je wilt zeggen. Het wordt een universele taal begrijpelijk voor iedereen ( als je even de moeite neemt om er bekend mee te worden) die in het bezit is van een smartphone, laptop, ipad of smartwatch….zelfs een PC raakt uit de tijd.
Ik maak gretig gebruik van al deze nieuwe technieken, zoek naar de nieuwste gadgets en maak mij het inrichten van een server eigen, installeer een fileserver op mijn laptop en koppel zelf wordpress aan mijn zelf ingerichte domein…fantastisch !
Maar ik houd ook van de Nederlandse taal, zij heeft zoveel mooie woorden, dure woorden wordt mij gezegd, als ik een te uitvoerig mailtje stuur naar mijn collega’s. Ik gebruik ze graag.
Met deze dure woorden geef je gevoel aan een plat stukje tekst, vroeger kon je zien aan het handschrift of iemand onzeker, boos, opgewekt of furieus was door de manier waarop de letters stonden, voorover, achterover, lange uithalen of gekrabbel, in deze tekstverwerker kan ik alleen maar voorover a.k.a. cursief.
Ik kan in korte bewoording zeggen “de kat is dood” zegt iets over de kat, maar niet over het gevoel dat ik daarbij heb, terwijl bij het tikken van de woorden “de kat is dood” de tranen over mijn wangen stromen. Ik kan ook zeggen ” Na een kort ziekbed en een tragisch bezoek aan de dierenarts hebben wij met pijn in ons hart doen besluiten het lijden van onze dierbare huisvriend en metgezel “poekie” niet langer te laten voortsudderen en hebben hem derhalve hedenmiddag in het bijzijn van de kinderen laten inslapen” ….dekt volledig de lading …we zullen hem missen..
Dus ….bloggen…synoniem voor het bijhouden van een weblog..een digitaal dagboek, digitale verhalenbundel ..net wat je wilt….dat ga ik doen, met mooie Nederlandse woorden, verhalen over van alles en wat niet meer !
Waarom ? Omdat het kan, ik graag vertel en de Nederlandse taal een warm hart toe draag ( mooi (en moeilijk) vind, in het kort)
Enjoy Life
Paul