….een ferme “klak” van de uit het slot schietende slaapkamerdeur rukt mij abrupt uit de chaotische ruzie tussen gedachtes en impressies die gaande is in mijn hoofd…..een piepstemmetje deelt mede dat ie niet kan slapen en vraagt of hij tussen ons in mag liggen…ik vraag hem nog hoe dat komt maar verwacht tegelijk geen duidelijk antwoord….ik weet het niet ..piept hij en ik zeg..kom maar dan….wetend dat mijn nachtrust over is. Als hij zich tussen ons in heeft geïnstalleerd trek ik hem zachtjes naar me toe voor een knuffel…hij valt bijna direct tegen mij aan in slaap en ik voel aan de onrustige schokjes van zijn lichaam dat ie al snel in dromenland is………ik geniet van het moment en de ruzie in mijn hoofd is verdwenen …..ik geniet intens van dit kleine lieve onwetende mens…