….Het is een willekeurige dinsdag nacht…hoe laat zal het zijn…een uur of 2
ik hang aan de bar zoals ik al zoveel avonden hiervoor heb gedaan, mijn ellebogen zijn nat van het verschraalde bier van de andere gasten naast mij… die inmiddels hun laatste drankje gedaan hebben en huiswaarts zijn gegaan..
De barman staat vermoeid tegen de toog geleund en poetst met een tergende precisie de schone bierglazen…hij kijkt doelloos voor zicht uit en werpt af en toe een begrijpende blik mijn kant op..
Voor mij staat een glas whisky..niet mijn eerste die avond of die week eigenlijk…het inmiddels gesmolten ijs heeft de whisky aangelengd tot een glas lauwe thee…ik laat het ronddraaien in het glas en mijn ogen glijden langs de herinneringen van mijn gewezen muzikale roem ….hangend aan de muur bedekt onder een laag stof, tabaksrook en asem van de vele mensen die de bar in en uit zijn gekomen… in mijn glorieuze jaren straalde ze trots en vakmanschap uit…de mensen herkende je en wilde graag met je praten en drinken, vrienden te over die deze gekke maar ruwe diamant de hemel in prezen… ik was jong, dwaas en wist nog niks…maar de wereld lag aan mijn voeten en genoot met volle teugen.. nieuwe vrienden, nieuw geld nieuwe roem…..Rock & Roll….. mijn “ticket out of here” een beter leven voor mij….
Ik vertrok uit mijn stad… weg van de belemmeringen van mijn jeugd, mijn familie en mislukkelingen van vrienden om mij heen… ik was een ruwe diamant op weg naar de eeuwige roem en mijn nieuwe vrienden garandeerde mij dat deze stad mij niets meer te bieden had en namen mij mee in de wereld van Rock & Roll..roem…vrouwen..drank..drugs…vrienden en familie zouden dit alles alleen maar in de weg staan…
Deuren gingen open… volle zalen….volle glazen…vrienden en vrouwen te over..het ene succes na het andere….living the life…het leven was een grote afterparty in de duurste en meest luxe hotels…
Ik weet niet precies meer hoe en wanneer het gebeurde…jaren geleden..de drank en de drugs maken de herinneringen vaag en onsamenhangend…..maar de roem was over…het geld was op en toen ik voor de zoveelste keer mijn roes uitgeslapen had op het politiebureau…stond ik op een ochtend met alles wat ik bezat op de stoep van het politie bureau… in de stromende regen..zonder vrienden..zonder thuis…
Mijn enige keus was terug naar de stad en mijn jeugd die ik zo gehaat had en ontvlucht was…naar de familie en vrienden die ik geminacht had ….terug naar alles wat ik achtergelaten had voor mijn roem, mijn egoïsme en mijn drang naar een “beter” leven…
Nu hang ik hier aan de bar…de herinneringen aan de wand staren mij verwijtend aan…wijzend naar mijn jeugd, vrienden en familie..alles wat ik verloochend heb…. De gasten die komen en gaan herkennen mij niet…willen mijn verhaal niet horen en bieden mij geen drank aan….de barman kent mijn verhaal en geeft dezelfde antwoorden en bemoedigende woorden als alle avonden tevoren..
Ik maak mijn glas leeg en glijd vermoeid van mijn barkruk….bedank zoals elke avond de barman voor zijn vriendschap die avond…
Als ik de koude nacht instap kijk ik even op naar de heldere maan en sterren…de stad is stil… op het melancholische geluid na van een saxofoon even verderop in de stad…er loopt een koude rilling over mijn rug….ik sla mijn kraag op en stap de straat in op weg naar huis…..
tijdens het lopen luister ik naar de saxofoon die langzaam uitsterft naar mate ik verder de stad uitloop en prikkelt de herinnering aan het simpele genot dat zich ontleende aan het maken van muziek en mompel tegen mijzelf …
komop.. “ Shine on you grazy diamond” en ga op in de nacht..