Het is in de afgelopen decennia bezongen door Tom Robinson (The Atmospherics), The Corrs, Andy Williams en zo meer , om maar eens wat namen te noemen.
De radio, we staan er mee op en gaan er mee naar bed, de versie van Tom Robinson geeft waarschijnlijk het beste een sfeerbeeld van ons dagelijks ritme :
Leave the bureau in the snow
Catch a tram to Onkel Po
Early evening ring around the moon
Slip in by the concierge
By the bikes and up the stairs
Snap the latch and creep into the room
You throw off your coat, pick up the post
And put a coffee on
Lie down on the bed, lay back your head
And smoke a cigarette
And listen to the radio
Ik zal niemand verder vermoeien met het quoten van redelijk depressieve songtektsen, de versie van Don Williams is een stuk meer uitnodigend dan die van Tom, Don probeert zijn geliefde ervan te overtuigen om toch maar te blijven vannacht , want dat zingen ze op de radio….zal hem vast lukken met zijn boots en cowboyhoed.
De versie van de Corrs zoekt de connectie met het gemis van haar liefje, doordat de liedjes gekoppeld zijn aan fijne herinneringen samen….
Dat is het dan toch ook uiteindelijk, je gevoelens koppelen aan muziek. Waarschijnlijk luistert alleen iemand met een autistische inslag de hele dag naar het zelfde nummer, voor de meeste mensen is het soort muziek dat geluisterd wordt bepaald door de stemming……als ik net bij een funky concert aansluit in de vertrekkende file, ben ik eerder geneigd om “Pull up to the Bumper “ van Grace Jones op te zetten dan “file “ van Andre van Duin….dat is meer iets voor ’s ochtends op de A28 bij Reinsweerd…met een kop koffie en een peuk..
Muziek is universeel en verbroedert, dat heeft “Band Aid” in de jaren 80 wel bewezen, toch alweer een van de langst bestaande pop collectieven en zoals de naam al doet vermoeden een muzikale pleister voor de ziel !
Het is ook de mooiste en sterkste vorm van protest….bands als U2 – Sunday Bloody Sunday , Simple Minds – Belfast Child , Peter Gabriel – Bico, Special AKA – Free Nelson Mandela, om er maar een paar te noemen…staan aan de voorgrond van protestsongs en zijn er beroemd mee geworden.zelf Ruud Gullit heeft een poging gedaan om te verbroederen.
Maar ja, er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen …neem nou bijvoorbeeld Mark “grote dikke ik mentaliteit “ Rutte…..toch ook een jochie opgegroeid en gezegend met de muzikale culturele historie van de jaren tachtig ! Zeker niet mogen luisteren naar Spandau Ballet – You got to fight for yourselfs
Nou speciaal voor jou dan Mark !
https://www.youtube.com/watch?v=yvPzdYbdlmQ
Don’t you love the 80’s 🙂
Enjoy Life !
Paul
John Miles heeft het voor mij allemaal samengevat in zijn hit 😉 Muziek is die uiting waar geen woorden in de buurt komen om uitdrukking te geven aan hoe ik me voel (er van uitgaande dat ik meestal weet hoe ik me voel).
Yep, spot on !… 🙂